Een warme ontmoeting van autist naar autist, waarin deze persoon sinds jaren weer ontspanning voelt in contact. Vera spreekt over het ontbreken van ik-referentie, wat dat betekent en waarom mensen met ASS een hekel hebben aan regels.
Subscribe to our newsletter
Weuse MailChimp as our marketing automation platform. By clicking above and submitting this form, you acknowledge that the information you provide will be transferred to MailChimp for processing in accordance with MailChimp's Privacy Policy and Terms.
BECAUSE INSIGHT MAKES THE DIFFERENCE
The Emotion Expertise Centre has the objective of transferring knowledge and insight about the meaning of, message, functioning of and dealing with emotions.
We strive to get emotions back to the positive attention they deserve, so that people can function in balance with themselves and their environment.
Wat een mooi gesprek. Al kijkend naar dit filmpje, ga ik me afvragen of ik niet ook (licht?) autistisch ben. Ik ben 58 en al jaren op het pad, van het hoofd naar het hart. Sinds ik steeds meer rust vind in het feit, dat ik weet dat ik pas beslis over iets wanneer het zover is, omdat ik dan pas mijn gevoel erover heb, kan ik me iets makkelijker bewegen. Ik ben bijna radeloos van het feit, dat ik nooit weet waar ik naar toe wil. In welk opzicht dan ook. Terwijl ik intelligent ben, mensen mij een mooie, sterke, intelligente vrouw vinden, die zeer oprecht is. Bij sollicitaties kon ik in paniek raken, wanneer er werd gevraagd wie ik was. Ik kan een uur lang erover praten en als ik kort moet zijn is het ikkepikkeporretje. Wat zal ik zeggen?… Alles wat ik zeg is wat ik doe, hoe ik heet, wat ik gedaan heb en wat ik leuk vind om te doen bijvoorbeeld. Maar of “ik” dat dan ben? Dit jaar had ik ontzettend graag deelgenomen aan het traject bij jouw instituut. Helaas zal ik eerst een baan moeten vinden nog steeds (toevallig ben ik aan het schrijven om autistische mensen te gaan ondersteunen, omdat ik ze zo bijzonder vind. Hun gevoeligheid en hun manier van in het leven staan). Overigens was dat de aanleiding om op internet op zoek te gaan over eigenschappen van autisten. En zo stuitte ik op dit filmpje. Ben zeer dankbaar ervoor. Hartegroet, Lucienne van den Tol
Is het niet hebben van een “ik-referentiekader” alleen voorbehouden aan mensen met autisme?
Ja! Hoewel het verward kan worden met een teruggetrokken ik wat we bij trauma zien
Hoi Vera,
Ik heb je filmpje net gekeken, onwijs interessant.
Wat ik me nu afvraag, als er geen ik gedachte is bij autisten, hoe zit het dan met eigenwaarde?
Groeten,
Lieuwe
Eigenwaarde moet uit het Zelf komen. zielslaag en daar kan het dan ook heel stevig verankerd worden.
Beste Vera,
Ik ben door de eerste minuten van je video heel geworsteld. Ik krijg er namelijk enorme kortsluiting van, als recent gediagnosticeerde vrouw met autisme. Ik snap het begrip “ik referentie” niet. Ik begrijp zelfs niet wat het “ik” dan is. Heb je daar een concretere definitie van? Want ook na het volledig afkijken snap ik nogsteeds niet wat het is.
Ik ben wel blij dat ik ben blijven kijken ondanks de errors die het gaf. Het was ook een feest van herkenning. Ik snap nu beter waarom ik medezeggenschap zo leuk vind. Opkomen voor anderen. Ik was en ben ook altijd diegene die haar mond opentrekt als er iets is.
Ik heb zelf ook eens in een grote groep een directeur aangesproken op bepaald gedrag. Met dezelfde energie die jij beschrijft. Iedereen verklaarde me achteraf voor gek, omdat het wel eens me de kop kon kosten. Maar de directeur gaf naderhand aan dat hij het heel erg gewaardeerd had dat ik zo eerlijk durfde te zijn. Ik snap ook niet waarom mensen hun mond niet open trekken als ze ergens last van hebben, nooit begrepen..
Ook je situatie met “wat wil je vanavond eten” is zo bekend! Ik besefte me dat ik het automatisch al omboog naar “waar heb ik nu zin in” om die vraag te kunnen beantwoorden. Dus je video brengt me veel inzicht.
Ik ga met veel nieuwsgierigheid je andere video’s bekijken. Dank je wel hiervoor!
Met vriendelijke groet,
S.
Hey Vera, dit is ZO FANTASTISCH GOED! Wat een geweldige ontdekking van je. Ik wens je heel erg toe dat je dit aan heel veel mensen mee kan geven. Zo heerlijk om een echte expert aan het werk te zien. Wat een andere kijk op autisme. Ik herken er zelf ook wat dingen van en het klinkt heerlijk om die ‘ik’ gewoon weg te gooien.
Ik had er nog nooit zo tegenaan gekeken. Het legt een aantal puzzlestukjes op hun plek. Een ik-referentie voor de toekomst is eigenlijk een soort toneelstukje, je weet immers nog niet hoe het gaat zijn.
Het doet ook iets met mij, zonder autisme, maar niet neurotypisch. Ik vraag me af wat de meeste mensen die bezig zijn met zelfontwikkeling hieraan kunnen hebben. Als je bezig bent met grenzen, behoeften, wensen, dan kun je die in principe niet weten in de toekomst. Daar loopt iedereen dus tegenaan, of niet? Wat interessant!
Ik help mensen met paniekstoornis, ik herken een analogie tussen ons, dat mensen er helemaal verkeerd tegenaan kijken, waardoor het een heel groot probleem wordt, terwijl het heel eenvoudig kan zijn en er zelfs veel moois onder zit.
Ik juich je toe! Veel succes.
Warme groet,
Mike Hoffmeister