door Eva van der Veen van Onkruid
Leven vanuit je ware essentie
Transformatie naar het nu
Nog net op tijd heb ik mijn auto verplaatst. Het is niet eenvoudig om bij Centrum Djoj in Rotterdam een parkeerplaats te vinden. Omdat het parkeerterrein van de Albert Heijn er relatief verlaten bij ligt, heb ik mijn auto daar neer gezet. De man achter de bar van Djoj maakt mij subtiel duidelijk dat straks na 10 uur de hekken dicht gaan en ik mijn auto wel kan vergeten voor de terugreis. Rennen, parkeerplaats zoeken en nu maar hopen dat ik niet te laat ben bij de interactieve lezing van Vera Helleman. De aankondiging belooft ‘Verbinden in vrijheid. Het spel van Bewust-zijn’. Kortom, een avondje spiritueel ontwaken door nieuwe kennis, stilte, energetische overdracht en oefeningen. Allemaal gericht op het ervaren wie je werkelijk bent. Ik ben er helemaal klaar voor.
In de gang mompelden een paar vrouwen tegen elkaar ‘we moeten naar zaal negen toch?’ Ik weet dat ik daar ook moest zijn, dus loop ik achter deze dames aan en samen op zoek naar zaal negen. We zijn niet de eersten. Er staat een kring stoelen en daarvoor liggen meditatiekussens. Deelnemers hebben al plaatsgenomen: jong en oud. Ze schudden mij vriendelijk de hand, net als Vera, een vrouw met een warme en vertrouwde uitstraling.
“Wat een mooie groep, ik ben benieuwd wat de avond brengt’’ zegt Vera met een kalme stem: “We beginnen met een muziekje.” Iedereen luistert naar That I would be good van Alanis Morissette. Ondertussen komen er nog enkele laatkomers binnen. Na het nummer is iedereen stil. Vera: “Je wordt geleerd om je te identificeren met van alles en nog wat. Er is een mechanisme werkzaam dat van alles ‘mij’ maakt. Ik noem dat het ‘mijn-mechanisme’, anderen noemen het ook wel ego. Ongemerkt heeft het ego de leiding over je leven gekregen van jou, terwijl het dienaar behoort te zijn. Daar ligt de basis voor dualiteit en lijden, want jij bent niet dat waarmee je je identificeert.
Zie het leven als een 360 graden theaterdoek, daar speel je jouw levenstoneel, daar maak je alles persoonlijk, waardoor je het leven niet meer ervaart vanuit je ware zelf, maar vanuit de identificatie met de rollen die je speelt. Het is nu mogelijk om over de drempel te stappen en te ontdekken wie je werkelijk bent: het grotere bewustzijn”.
Wij zijn het licht
Volgens Vera heeft ieder mens een unieke essentie en daarmee een unieke rol te vervullen. Dat roept natuurlijk de vraag op naar haar eigen essentie. Vera: “Mijn rol is inzicht te brengen over de aard van de realiteit waarin wij leven en over wie wij werkelijk zijn, bezien vanuit een nondualistisch standpunt.” Vera doet dit door in een totale samenwerking met het bewustzijn mensen te begeleiden naar een staat waarin ego niet meer interfereert. Ze ziet zichzelf als een verbindende schakel tussen alomtegenwoordig bewustzijn en de feitelijke realiteit. Vera gebruikt haar paranormale vermogens om in te tunen op wat de ander nog in de weg staat om een open verbinding naar universeel bewustzijn te leggen.
Vera: “We zijn allemaal het licht. Maar in de loop der tijd komen er een heleboel lagen op te liggen waardoor we het licht niet meer kunnen zien of voelen. De natuurlijke gang van het universum is altijd naar jezelf toe; wanneer je kiest om vanuit het ‘zelf’ te leven, is nooit meer een ander belangrijker: iedereen is even belangrijk omdat je je realiseert dat alles één is. Iedereen kan volgens Vera dit punt bereiken. Het vraagt natuurlijk wel alertheid. Zoveel keuzes maak je onbewust dat het een hele opgave is om telkens weer een keuze te herkennen: in een split second even naar binnen naar jezelf en van daaruit de keuze maken in verbinding met jezelf.
Net als de rest, luister ik aandachtig, maar ik kan het niet laten mijn jas weer aan te doen, want het is een beetje koud. “Doet de verwarming het niet?”, vraagt Vera. “Mooie metafoor; we kunnen alleen kou ervaren, omdat er ook warm is. In deze aardse realiteit is polariteit, ervaren wij altijd twee zijden, dualiteit. Maar diegene die ervaart, jij dus, is het onveranderlijke middelpunt.” zegt Vera glimlachend. Ze helpt ons om de ruis in onze verbinding met onszelf op te zoeken. “Het Licht schijnt altijd, maar de ruis zorgt voor vertroebeling van helder bewustzijn. De ruis zit hem in het geloven van verhalen. Het is belangrijk om dit mechanisme te herkennen, omdat je uit gewoonte een keuze maakt waarvan we ons niet eens bewust zijn. Maar de keuze ligt er wel: om te geloven in gedachten? Of kies je voor het hier en nu? Als je voor dat laatste kiest, maak je verbinding met jezelf; dan zorgt jouw Zelf op een liefdevolle manier voor jou. Zo hef je de dualiteit op, omdat dit Zelf zich bevindt in de laag van géén-zijde. Bijna ongemerkt ontstaat er een gevoel van vrijheid in je natuurlijke staat van zijn”, aldus Vera.
We doen verschillende oefeningen en Vera motiveert ons vooral om ons bewust te worden van wat er werkelijk gebeurt in ieder nieuw Nu. “Je gaat met de ruggen tegen elkaar zitten”, zegt Vera terwijl ze muziek opzet: “Mensen zijn net waterdruppels, als het bij elkaar komt smelt het samen. Voel maar eens de energie tussen jullie, die is in iedere verbinding en in ieder moment anders. Voel hoe je de stroom steeds makkelijker opmerkt en hoe de stroom je een bepaalde kant uitstuurt. Wen aan het volgen van de stroom van het nu, zonder te interferen.”
Twee keer haalt Vera iemand uit de cirkel en geeft ze diegene de opdracht om in het midden van de groep te gaan staan en de spanning die deze aandacht geeft door zich heen te geleiden: “Ga deze emotie niet uit de weg; onderdruk hem niet, maar druk hem ook niet uit. Ga in plaats daarvan naar het middelpunt van de emotie en laat hem volledig toe. Zo zal deze emotie geen ruimte krijgen om zich vast te zetten in ons energiesysteem. Door hem telkens mild te ontvangen vervolgt de emotie zijn weg terug naar het nulpunt. De emotie is enkel een energetische trilling die komt en gaat wanneer jij hem niet ‘van mij’ maakt.”
“Het is maar één stap”
“Wanneer je eenmaal van eenheid hebt geproefd, en er een vonkje in je hart is aangestoken, is het een heel natuurlijk maar niet altijd makkelijk proces” zegt Vera. “Heb je invloed op wanneer de realisatie plaatsvindt?” vraagt een jonge deelneemster. “Vanuit ego niet, maar dit is wel het moment waarop ‘jij’ hier zit, dus wilde ‘jij’ hier zijn. Anderzijds is er alleen maar nu, de tijdlijn is een illusie en dus kan alles nu gebeuren. Het ligt dus niet vast wanneer wij dat punt bereiken” antwoordt Vera. Even is het stil. “Ja, dus het kan elk moment gebeuren,” bevestigt het meisje voor zichzelf. Weer volgt er een stilte. “Het is maar één stap,” zegt Vera. “Ben jij de universele intelligentie?” vraagt het meisje.” “Als ik het over ‘ik’ heb, dan heb ik het over bewustzijn, de universele intelligentie zit in ons allemaal. Dat direct aan mij toeschrijven is dan niet volledig. Want dat hoort aan iedereen hier toe,” antwoordt Vera.
Op dat moment gebeurt er iets, ik weet niet wat het is, maar de ruimte voelt anders aan; een soort spanning hangt in de lucht. “Voelen jullie dat de energie opeens verandert?” vraagt Vera. Dan kijkt ze het meisje aan en hun blikken laten elkaar een paar minuten niet los. “Het voelt als een opening, voel je het?” vraagt Vera, het meisje knikt. “Waarom?” vraagt het meisje. “Omdat het nu niet meer dáár ligt, maar hier, beschikbaar voor ons allemaal
Later vertelt Vera mij dat ze zag dat iedereen in de cirkel omgeven was door een groot, gouden licht; “De groep werd opgetild naar een andere dimensie. De manier waarop ik praat is anti-ego, wat betekent dat alle ego’s in de cirkel worden ontkracht en alle mechanismes die het in stand houden ontspannen. Het hart en alle chakra’s gaan open en mensen krijgen toegang tot een andere dimensie.”
Ik voelde de spanning zeker, maar vond het geen prettige spanning. Vera heeft me uitgelegd dat ik nog teveel in mijn rol als journalist zat, en ik niet kon ‘meeliften’ met de energie van de groep. “De hele groep ging in overgave aan het hogere bewustzijn, jouw gedachten dwongen je om in je rol te blijven en dat voelde ongemakkelijk, het ongemakkelijk voelen is angst om je over te geven aan het ‘hier en nu’ en doordat je zo in je rol zat, verzette je ego zich er heel erg tegen,” aldus Vera.
“Vanuit waar leef jij?”
Vera vraagt of we allemaal elkaar willen aankijken, met de ogen van ons hart, voorbij ons oordeel en beseffen dat we één zijn. Tijdens deze avond valt het me op dat Vera deelnemers ook vaak lang in hun ogen kijkt. Veel mensen zijn wel bekend met healers die genezen met hun handen, Vera doet deze energetische transmissie met haar ogen en zodra ze iemand in de ogen kijkt, is haar blik voor de betreffende persoon een poort rechtstreeks naar eenheid. Ze trekt als het ware de deelnemer naar een andere dimensie. Soms zoekt ze mijn blik ook op, maar in tegenstelling tot de andere deelnemers, wend ik me af. Ik weet niet waarom, maar ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij. Volgens mij ben ik nog niet zo ver als de rest van de groep, of misschien sta ik er nog niet genoeg voor open. Sommige mensen lijken totaal in zichzelf, anderen juist één met de groep. Vera stelt ons indringende vragen zoals; “Vanuit waar leef jij het leven? Vanuit de drang naar veiligheid en zekerheid, of trouw aan jezelf?” Ze zet ons aan het denken en biedt een andere manier van omgaan met het leven aan.
De avond wordt om half elf afgesloten met het nummer “This Could be Heaven” van Queen. Iedereen druppelt langzaam de zaal uit en vertrekt. Aan hun gezichten te zien vonden de deelnemers het een indrukwekkende avond. Het is mij duidelijk geworden dat we onszelf echt open moeten stellen in het pad dat universeel bewustzijn heet, en dat angst ons tegenhoudt om die ene stap te zetten. Tijdens mijn twee uur durende autoreis terug naar het thuisfront ben ik nog steeds aan het prakkiseren over wat ik allemaal gezien en gevoeld heb. Vera heeft overduidelijk een grote invloed op mensen. Tijdens de avond leek iedereen te openen. Verlicht en bevrijd.
