door Cindy van den Heuvel van Awakened by
Aangeraakt..
In een druk Djoj in Rotterdam beklim ik de trap naar de ruimte waar Vera Helleman haar ‘spel van Bewust- Zijn’ brengt. En ik ben nieuwsgierig, nieuwsgierig naar wat deze avond gaat brengen. Een avond bij Vera verloopt namelijk niet volgens vaste regels of planning.
Een avond bij Vera is bewust…´ zijn´.
De ruimte is nog vrij leeg, wanneer ik binnen kom. Dat is fijn, zo kan ik Vera ook even echt begroeten en bedanken.. vooraf, want ergens weet ik dat dit voor mij een bijzondere avond zal worden. Door alle ruis nog niet helemaal klaar voor een diep ‘hallo’ raak ik even uit balans, wanneer ze me met haar ogen aanraakt. Maar het voelt goed. Ik zoek mijn plaatsje in de zaal, waar stoelen en meditatiekussens in een halve cirkel staan op gesteld en ik kijk wat om me heen. Een voor een komen er mensen binnen, allen krijgen een groot welkom van Vera. Hartverwarmend en aanwezig.
Vera praat over bewustzijn, over het nu, over patronen, over leven, over kwetsbaarheid, over lijden… Over de vernuftigheid van onze ´mind´. Ze praat over verbinden en ook loslaten, of althans… loslaten is ook weer iets wat impliceert dat je iets moet dóen… Maar je hoeft niets te doen. Je hoeft enkel maar te zijn in het hier en nu. En van daaruit verlopen processen vanzelf, het is het aangaan van wat zich aandient, op welke wijze dan ook, zonder daar direct iets van te vinden of te plannen. Het is ZIJN.
We doen oefeningen waarbij we mogen leren aanschouwen, mogen ervaren wat we in elk geval níet zijn, ze gebruikt prachtige muziek op precies het juiste moment en ze raakt je aan. Ze raakt je aan met haar puurheid, haar oogcontact raakt je ziel, je hart, het brengt processen in werking. Je voelt ze komen, je ervaart ze en ze zijn welkom.
Er ontstaat verbinding in de zaal, tussen mensen onderling. Harten breken open, energie zakt naar het nu en er is een diep gevoel van verbintenis. Ik begrijp haar, ik begrijp wat ze zegt, ik herken me in alles wat ze vertelt, voor mij voelt het als een warm bad… en wanneer ik mijn ogen laat rond dwalen besef ik me dat deze informatie meerdere dimensies kent. Ben je nog maar net op dit pad gestapt? Dan is de kennis, de informatie zo welkom, dan zoek je naar jouw oplossing voor wat zij je zojuist heeft verteld, je zoekt naar handvatten hoe je dit in werking brengt. Is de informatie niet geheel onbekend, dan is dit herkenning, herinnering, het is landen en het in gang brengen van processen. Bij Vera zul je niet meer informatie ontvangen, dan je op dit moment aan kan. En een diepe zucht verlaat mijn lichaam, ik voel me thuis. Ik voel me thuis in deze energie van verbinding, van gezien worden en van de ander zien. En ik voel emoties opborrelen, wanneer ik me gezien voel. Ik voel me soms ook kwetsbaar, maar ook dat mag er zijn.
Er is ruimte om vragen in te brengen, er is ruimte voor contact, er is ruimte voor lachen, voor huilen, voor delen, er is ruimte voor ZIJN. Deze avond brengt je precies wat jij op dit moment nodig hebt, niets meer, niets minder en dat geldt voor iedereen, dus ook voor jou.
Wanneer ik naar buiten loop vallen meer en meer puzzelstukjes op zijn plek, ik voel me weer thuis, thuis bij mijzelf en wanneer ik de radio van mijn auto aan zet verbreedt de glimlach op mijn gezicht. Het nummer van Passenger “Let her go” begint te spelen, wellicht niet bijzonder, maar wel voor mij. De nachten voor deze avond heb ik het nummer hardop gezongen in mijn slaap en meerdere keren gedroomd. Dit voelt als de juiste afsluiting van wat moest zijn.
En ik vraag me af of ik je meer zou moeten vertellen over Vera zelf, maar na haar te hebben ontmoet weet ik dat zij zich niet met haar activiteit identificeert, dat het voor haar ook geen waarde heeft wat de uitkomst is van wat ik schrijf. Zij beweegt mee met de flow van het leven, ze speelt, welke kant het ook op gaat. Deze avonden zijn haar ‘geven’, waarin zij gewoon zichzelf is. Ook al is zij voor wellicht velen de hoofdpersoon, voor haar ben juist jij dat, omdat jij er bent. Het is haar samen zijn wat inspireert, haar onbevangenheid wat stimuleert. Het is de sprankeling waarmee ze je hart opnieuw aansteekt, waardoor jij je weer mag verbinden.
En dat is precies wat er tijdens deze avonden gebeurt. Verbinding. Ze raakt je aan, ze raakt de ander aan, grenzen tussen mensen, grenzen tussen het jou en mij verdwijnen en moeiteloos komt jouw bewust ZIJN te voorschijn.
Het is haar magische sprankeling, haar spelen, haar ‘spel’ van Bewust-Zijn.
